Όλο και περισσότερα βουλγαρόπουλα εγκαταλείπουν τη χώρα μας – τέτοια, δυστυχώς, είναι η στατιστική του Υπουργείου Παιδείας και Επιστημών. Τα στοιχεία του Υπουργείου είναι πραγματικά ανησυχητικά – μόνο φέτος 9784 παιδία σχολικής ηλικίας έφυγαν με τους γονείς τους στην αλλοδαπή. Πώς αυτά τα βουλγαρόπουλα μπορούν να διατηρήσουν τη γλώσσα και τη βουλγαρική τους συνείδηση; Αυτό το θέμα ανησυχεί πολλούς Βουλγάρους στο εξωτερικό, που αναλαμβάνουν σε διάφορες πόλεις και κράτη πρωτοβουλίες για ίδρυση βουλγαρικών σχολείων. Σας συναντάμε σήμερα με τη Νίνα Μπορίσοβα, με τη βοήθεια της οποίας πριν δύο χρόνια ιδρύθηκε το βουλγαρικό σχολείο «Άγιος Ιωάννης της Ρίλα» στο Κέιμπριτζ.

Τα κίνητρα του παιδιού να επισκέπτεται το σχολείο παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν η Νίνα και η ομάδα της. Σχεδόν κάθε παιδί που έρχεται, δεν ξέρει γιατί το κάνει. Έτσι του έχουν πει οι γονείς του, αλλά ξέρουμε, ότι αυτό, που κάνεις υποχρεωτικά, είναι βαρετό.

«Έστω και να μην έχουν γεννηθεί στην Αγγλία, γρήγορα προσαρμόζονται στο ξένο περιβάλλον», αναφέρει η Νίνα Μπορίσοβα. – «Αυτό συμβαίνει ανεπαίσθητα. Αφομοιώνουν τον ξένο πολιτισμό και γλώσσα εξαιρετικά γρήγορα και τα θεωρούν δικά τους.»

Ένα από τα βασικά προβλήματα του βουλγαρικού σχολείου στο εξωτερικό είναι ότι είναι απαραίτητα όχι μόνο συνοψισμένα, αλλά και προσαρμοσμένα σχολικά προγράμματα στην εκπαίδευση βουλγαρικής γλώσσας, αλλά και στα υπόλοιπα μαθήματα. Σύμφωνα με τη Νίνα Μπορίσοβα, αυτό είναι πολύ δύσκολο για τον δάσκαλο.

«Πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες κάθε παιδιού», συνεχίζει η Νίνα. – «Να μπορεί να προσφέρει το υλικό με προσιτό για κάθε παιδί τρόπο. Επειδή τα παιδιά είναι διαφορετικά – κάποια ξέρουν καλά τα βουλγαρικά, άλλα καταλαβαίνουν, αλλά δεν μπορούν να μιλούν.»

Πολλά στοιχεία στα σχολικά προγράμματα πρέπει να προσαρμοστούν από τους καθηγητές και γι’ αυτό χρειάζονται μεγαλύτερη ελευθερία και διάφορες μορφές, που δε συμπίπτουν με τη βουλγαρική μεθοδική.

«Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι η μεθοδολογία διδασκαλίας στη Βουλγαρία είναι πιο ακαδημαϊκή. Στη Βουλγαρία έχουμε πολύ διάβασμα και γράψιμο και η περισσότερη ώρα περνάει στο θρανίο. Ενώ στην Αγγλία όλα διδάσκονται υπό τη μορφή παιχνιδιού, χρησιμοποιούνται διαδραστικές μέθοδοι. Αν αφήσουμε τα παιδιά στο θρανίο 3-4 ώρες, είμαστε χαμένοι. Το υλικό πρέπει να το παρουσιάζουμε με τον τρόπο, που έχουν συνηθίσει τα παιδιά στα αγγλικά σχολεία – αυτό ακριβώς είναι το δυσκολότερο. Επειδή θέλουμε να ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον τους, να έχουν επιθυμία να μάθουν τα βουλγαρικά, να γνωρίσουν τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας.»

Στο Κέιμπριτζ η Νίνα Μπορίσοβα έχει μεγάλη τύχη, γιατί όλο το προσωπικό του βουλγαρικού σχολείου δουλεύει ολόψυχα και με μεγάλη επιθυμία. Αυτό το σχολικό έτος καθιερώνονται και υποχρεωτικά μαθήματα βουλγαρικών παραδοσιακών χορών.

Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία και στα πολλά άλλα βουλγαρικά σχολεία στην αλλοδαπή, που αγωνίζονται να διατηρήσουν το βουλγαρικό πνεύμα και αυτοσυνείδηση.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: ivanrilskischool.com