«Γεράκι, γκριζωπό γεράκι, έμπιστε αδελφέ του κλέφτη. Εσύ πετώντας στα ψηλά, μήπως βλέπεις μακριά την αυλή του πατρικού σπιτιού;» - είναι απόσπασμα λαϊκού τραγουδιού, με το οποίο ο λαός μας παρουσιάζει την ιδέα του για το αρπακτικό πουλί ως έμπιστο φίλο του ανθρώπου, στο οποίο μπορείς να πεις τον πόνο σου. Στο φολκλόρ μας το γεράκι ταυτίζεται με την ανδρική δύναμη, το ανήσυχο πνεύμα του Βουλγάρου, που λαχταρά την ελεύθερη ζωή και την ανεξαρτησία.

Σήμερα έχουμε χάσει τη ρομαντική ιδέα για το πουλί αυτό που πετά ελεύθερα και ψηλά. Αλλά υπάρχουν λίγοι άνθρωποι, για τους οποίους η φροντίδα και η προστασία του γερακιού είναι η πιο ευχάριστη και ουσιαστική ενασχόληση. Μεταξύ των μεγαλύτερων γερακάρηδων είναι ο Πάβελ Γιάκιμοφ από τη Σόφια. Έχει δύο πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης – δασολογίας και θεολογίας, αλλά τον προσελκύει η φύση των γερακιών. Ο Πάβελ είναι ιδρυτής του Βουλγαρικού Συνδέσμου Προστασίας Άγριων Πτηνών που υπάρχει εδώ και 17 χρόνια και είναι η μοναδική οργάνωση, που ασχολείται με τα προβλήματα του κυνηγιού με αρπακτικά πουλιά. «Στόχος μας είναι μέσω της προβολής αυτών των αρχαίων μεθόδων κυνηγιού με αρπακτικά πουλιά, οι άνθρωποι να μάθουν περισσότερα και για τα προβλήματά τους και να μειωθεί το άγχος των φτερωτών» - λέει ο Πάβελ Γιάκιμοφ. Κυρίως η διαφορά μεταξύ των γερακιών και των άλλων αρπακτικών πτηνών είναι στον τρόπο κυνηγιού. Για παράδειγμα, το ξεφτέρι και ο αετός αρχίζουν την επίθεσή τους από τον τόπο, στον οποίο στέκονται, ενώ τα γεράκια ορμάνε κατευθείαν, γρήγορα και αποφασιστικά στο θήραμα. Περισσότερα για τη φύση των αρπακτικών πτηνών μαθαίνουμε από τον Πάβελ Γιάκιμοφ:

«Η εκγύμναση κυνηγετικών γερακιών έχει κοινωνική και περιβαλλοντική άποψη. Όταν μιλάμε για κυνήγι φτερωτών θηραμάτων με γεράκι η επιτυχία είναι μία φορά στις 10 επιθέσεις του, δηλαδή τρεις για τον μήνα. Είναι μερικές φορές λιγότερο αποτελεσματικό από το κυνήγι με πυροβόλα όπλα. Δυστυχώς στην άγρια φύση το γεράκι δεν προστατεύεται - για παράδειγμα οι λάτρες των περιστεριών προκατειλημμένα σκοτώνουν δεκάδες γεράκια.»

Ο Πάβελ Γιάκιμοφ συμβουλεύει τον καθένα, που έχει αποφασίσει να εκπαιδεύσει ένα γεράκι, πρώτα να εξασφαλίσει ελεύθερο χρόνο και να αφιερώνει μια-δυο ώρες την ημέρα στο γεράκι του. Πρέπει να πάνε σε ανοιχτό χώρο, για να έχει το πτηνό ελεύθερη πτήση. Το πρόβλημα είναι ότι, η πεδιάδα της Σόφιας είναι πυκνά κατοικημένη και πρέπει να ταξιδεύετε σε μεγαλύτερη απόσταση.

«Όλο και συχνότερα παρατηρείται η παρουσία των ανθρώπων στους βιοτόπους των άγριων πτηνών και περιπτώσεις σύγκρουσης μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης», λέει ο Πάβελ Γιάκιμοφ. - «Οι σημερινοί γερακάρηδες δεν ασχολούνται με το κυνήγι. Εμείς βρήκαμε μέθοδο αντιμετώπισης των περιπτώσεων σύγκρουσης. Όλοι γνωρίζουμε ότι το αεροδρόμιο, με τον ανοιχτό χώρο προσελκύει τα πτηνά, που προκαλούν μεγάλο πρόβλημα ιδιαίτερα τη στιγμή απογείωσης και προσγείωσης των αεροσκαφών. Μόνο με φυσικούς πόρους μπορούμε να εξουδετερώσουμε τα πουλιά, που επιτίθενται στα αμπέλια, τους οπωρώνες, τα φυτώρια, γενικά όπου υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της άγριας ζωής και των ανθρώπων. Η χρήση του γερακιού για τον σκοπό αυτό περιλαμβάνει μια πιο φιλική προς το περιβάλλον μέθοδο για την προστασία από τα πτηνά μνημείων και κτιρίων ιστορικής και οικονομικής σημασίας. Είναι περίεργο το γεγονός ότι στο αεροδρόμιο της Σόφιας δε χρησιμοποιείται η μέθοδος αυτή.»

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο και Wikipedia