Ο Πέταρ Ποπάγγελοφ είναι ένας από τους θρύλους του βουλγάρικου σκι. Στην αγωνιστική του καριέρα έχει κερδίσει 128 κύπελλα και 180 μετάλλια. Για 11 χρόνια (1977 – 1988) συμμετείχε σε αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο Αλπικού Σκι και σε 37 από αυτούς κατατάχτηκε στην πρώτη δεκάδα, έχοντας κερδίσει 6 δεύτερες, 4 τρίτες και 1 πρώτη θέση η οποία ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Λενγκρίς (Lenggries) της Γερμανίας το 1980. Στις Χειμερινές Ολυμπιάδες στο Λέικ Πλέσιντ της Νέας Υόρκης (1980) και στο Σεράγεβο (1984) στη Βοσνία Ερζεγοβίνη κατατάχθηκε στην έκτη θέση στο σλάλομ. Έχει 3 παγκόσμιους φοιτητικούς τίτλους πρωταθλητή στο σλάλομ των χειμερινών ουνιβερσιάδων στην Ισπανία (1981), στην Βουλγαρία (1983) και την Τσεχοσλοβακία (1987). Πολλές φορές έχει υπάρξει βαλκανικός πρωταθλητής στο σλάλομ και το γιγαντιαίο σλάλομ εφήβων και αντρών, 26 φορές έχει γίνει εθνικός πρωταθλητής σε όλα τα αλπικά αθλήματα και φέρει μόνιμα το κύπελλο της Βουλγαρίας.

Ο Ποπάγγελοφ ανέβηκε για πρώτη φορά στα σκι στην κορυφή Μουσαλά το 1962, όταν ήταν περίπου τριών χρονών. Για πρώτη φορά αγωνίστηκε το 1966, για το κύπελλο «Πιονέρ» στο Μπόροβετς, όπου κατατάχτηκε στη δεύτερη θέση.

Στην Βουλγαρία προπονούμασταν μόνο πριν τους μεγάλους αγώνες, λέει ο πρωταθλητής. Τον υπόλοιπο καιρό ήμασταν στην Αυστρία και την Ιταλία, όπου έχει χιόνι όλο τον χρόνο. Μόνο ένας αθλητής ξέρει πόσο γλυκιά είναι η νίκη, γιατί είναι αποτέλεσμα μεγάλων κόπων και θέλει επίσης τύχη. Δεν ξέρω πως φαίνεται από το πλάι, αλλά δίνουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα παίρνουμε. Η επιτυχία θέλει οπωσδήποτε και ταλέντο που όμως δεν χρησιμεύει πολύ αν δεν έχεις καλή μέθοδο και προετοιμασία. Ένας σκιέρ για να νικήσει πρέπει να είναι πιο γρήγορος από τους άλλους, ενώ μια ήττα μπορεί να είναι καλό μάθημα. Στην Βουλγαρία όλες οι πίστες μου αρέσουν, ενώ στο εξωτερικό αν και οι πίστες στην Μαντόνα ντι Καμπίλιο στην Ιταλία (ασημένιο μετάλλιο) και στην Γκάρμις Πάρτενκίρχερ (χρυσό μετάλλιο) δεν είναι από τις αγαπημένες μου, μου έφεραν καλές θέσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Είναι διαφορετικά τα σημερινά πρωταθλήματα απ’ αυτά, στα οποία συμμετείχε ο σκιέρ;

Τώρα οι πίστες είναι πολύ πιο σκληρές και το χιόνι είναι σχεδόν πάντα ψεύτικο, λέει ο Πέταρ Ποπάγγελοφ. Επίσης η ταχύτητα είναι πολύ μεγαλύτερη, ενώ η τεχνική έχει γίνει πιο σκληρή. Ο κόσμος αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς, αλλά όσον αφορά το σκι η ταχύτητα δεν μπορεί να αυξάνεται απεριόριστα, γιατί γίνεται επικίνδυνο για τη ζωή των αθλητών.

Ο ίδιος ο αθλητής δεν έχει περάσει άλλη κρίση εκτός από αυτήν του 1985 όταν λόγω ατυχήματος του αφαίρεσαν την σπλήνα. Παρ’ όλα αυτά συνέχισε να αγωνίζεται ως το 1988 όταν και τερμάτισε την καριέρα του στα 29 του χρόνια.

Δεν είχα φιλοδοξίες να γίνω προπονητής, λέει ο σκιέρ. Είχα προτάσεις από διάφορες ομοσπονδίες, αλλά επέλεξα να δημιουργήσω την δική μου ξενοδοχειακή επιχείρηση στο Μπόροβετς.

Το σκι είναι ακριβό άθλημα και γι’ αυτό αποφάσισα να στηρίξω όπως μπορώ τα νέα ταλέντα. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και γι’ αυτό κάθε αθλητής πρέπει να είναι συγκεντρωμένος.

Ο αθλητής έδωσε το όνομά του στο ίδρυμα «Πέταρ Ποπάγγελοφ και φίλοι για το Μπόροβετς», το οποίο βοηθά τους νεαρούς σκιέρ να προπονούνται στο εξωτερικό και να συμμετέχουν σε αγώνες.

Στα βήματα του θρύλου του βουλγάρικου σκι κινείται ο νεαρός Άλμπερτ Ποπόφ που με τις πρόσφατες επιτυχίες του δίνει νέες ελπίδες για το βουλγάρικο σκι.

Ο Άλμπερτ έκανε μεγάλο άλμα αυτήν την σαιζόν – σχολιάζει την επιτυχία του νεαρού ο βετεράνος. Από δω και πέρα έχει σημασία πως θα τα καταφέρει να ανταπεξέλθει ψυχικά. Το επόμενο διάστημα θα φανεί αν αυτό είναι το όριο των δυνατοτήτων του ή θα συνεχίσει να εξελίσσεται.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: hotelpopangelov.com