Κάποτε, η γυναίκα της Βουλγαρίας έφτιαχνε τα ρούχα της, επιλέγοντας τα υλικά, τα χρώματα και τα στοιχεία, και η ποδιά ήταν ένα είδος "αναγνωριστικής κάρτας". Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να πει από πού ήταν η γυναίκα, πόσο πλούσια ήταν, αν ήταν χήρα ή ψάχνει για γάμο. Το χρώμα της ποδιάς καθόριζε ακόμη και την ηλικία της ιδιοκτήτριάς της.
Οι τύποι ποδιών ξαφνιάζουν με την ποικιλία τους – κοριτσίστικες και γαμήλιες, που φοριούνται ένα χρόνο μετά το γάμο, μέχρι τη γέννηση του πρώτου παιδιού. Ήταν διακοσμημένες με χάντρες, νομίσματα, φούντες, δαντέλες και κάθε στοιχείο τους έχει το δικό του συμβολισμό και νόημα.
Ο Τομά Μπέλεφ μιλά για τον τεράστιο κόσμο αυτού του μέρους της παραδοσιακής βουλγαρικής ενδυμασίας και για τη συλλογή περισσότερων από 300 κομματιών, στο άρθρο του Ράδιο Βουλγαρία: Η μοναδική συλλογή από βουλγάρικες παραδοσιακές ποδιές του Τομά Μπέλεβ
Το όρος Στράντζα βρίσκεται στην ΝΑ Βουλγαρία, στην περιοχή του Γιάμπολ και του Μπουργκάς αλλά και στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Τουρκίας. Από εκεί περνούσε, ήδη από τον Μεσαίωνα, δρόμος που συνέδεε την τρίτη από τις πέντε πρωτεύουσες της Βουλγαρίας,..
Σήμερα σας παρουσιάζουμε το τραγούδι, «Χούμπαβα σι μόγια γκόρο» (Ωραίο δάσος μου), ένα κλασικό βουλγάρικο κομμάτι, που μετά από πρόταση της διάσημης λαογράφου, Ράινα Κατσάροβα, το 2014 επίσημα αναγνωρίστηκε ως ύμνος την πόλης Κοπρίβστιτσα. που..
«Πάντα με απασχολούσε το πρόβλημα της διαμόρφωσης ενός βουλγαρικού μουσικού ύφους» – γράφει ο μεγάλος μας κλασικός Λιουμπομίρ Πίπκοβ, ο οποίος δημιούργησε μερικά από τα σημαντικότερα έργα της βουλγαρικής συνθετικής τέχνης του περασμένου αιώνα. Η..