Το 1967 ο Μίλτσο Λεβίεφ δημιούργησε τη μουσική της ταινίας «Απόκλιση», βασισμένη στο μυθιστόρημα της Μπλάγκα Ντιμιτρόβα, προσδίδοντας συναισθηματική έκφραση στην ιστορία για τον αδύνατο έρωτα δύο ερωτευμένων, χωρισμένων για μεγάλη περίοδο. Ο Σύνδεσμος Πολιτισμού και Εκπαίδευσης, που ιδρύθηκε εις μνήμη του, επέλεξε το όνομα ακριβώς αυτού του κινηματογραφικού έργου, για να παρουσιάσει τη κινηματογραφική δημιουργία του μεγάλου μουσικού, που όλη τη ζωή του κουβαλά μέσα στην καρδιά του τη γενέτειρά του Πλόβντιβ, έστω και για μεγάλη περίοδο μακριά από αυτή.

Το πρότζεκτ «Απόκλιση» θα συγκεντρώσει τον Οκτώβριο στην ίδια σκηνή καταξιωμένους μουσικούς και ταλαντούχους μαθητές του μουσικού σχολείου στην πόλη. Στον Οίκο Πολιτισμού «Μπορίς Χρίστοφ» το κοινό θα θυμηθεί τη μουσική, στον φόντο ασπρόμαυρών στιγμιότυπων, όχι μόνο γνωστών ταινιών, αλλά και θα ακούσει και ανέκδοτα έργα.

«Μια ιδέα που άφησε ο Μίλτσο ήταν η κινηματογραφική μουσική του να τραγουδηθεί στα βουλγαρικά – διηγείται η Βίκυ Αλμαζίδου, τζαζ τραγουδίστρια και μακροχρόνια παρτενέρ του. – Το πρότζεκτ πραγματοποιείται στο στούντιο του Βαλέρι Κόστοφ σε συνεργασία με πολύ ενδιαφέροντες μουσικούς και ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με τον Μίλτσο. Μπορώ να αναφέρω τους αδελφούς Βλαντιγκέροβι – εγγονούς του Πάντσο Βλαντιγκέροφ, για τον οποίο ο Μίλτσο ένιωθε αγάπη και σεβασμό, καθώς και πρώην φοιτητές του μαζί με ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Οι ταινίες είναι από τη δεκαετία του ’60 του περασμένου αιώνα με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μελωδίες, στις οποίες φαίνεται η διείσδυση της τζαζ μουσικής στη βουλγαρική κινηματογραφική βιομηχανία. Με βοήθησε η Ζλάτνα Κόστοβα, δημοσιογράφος, ποιήτρια, μεταφράστρια, που έγραψε κάποιους από τους στίχους στα βουλγαρικά, άλλους έκανα εγώ. Μετά την ενορχήστρωση των έργων πήγα στο Πλόβντιβ και τα ηχογράφησα.»

«Ο Μίλτσο δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει μερικές μουσικές ιδέες, η μία εκ των οποίων ήταν η «Σονάτα 57» - λέει επίσης η Βίκυ Αλμαζίδου. – Εμείς όμως είμαστε ισχυρή ομάδα – ο παραγωγός Ιβάν Μίντσεφ, ο συνθέτης Βαλέρι Κόστοφ και άλλοι 45 μουσικοί από όλο τον κόσμο, κατορθώσαμε να ολοκληρώσουμε το πρότζεκτ. Ήταν πολύ συγκινητικό. Και παρόλο που ο Μίλτσο δεν αγαπούσε τις τεχνολογίες στη μουσική, αυτή τη φορά είπε στον Βαλέρι: Θα στέλνεις τα μέρη που έπαιξα στο πιάνο και τις παρτιτούρες μου ανά τον κόσμο. Έτσι οι μουσικοί θα τα ερμηνεύσουν, θα τα επιστρέψουν και όλα αυτά θα μοντάρονται σαν να παίζουν μαζί. Και ακριβώς έτσι έγινε. Ένα χρόνο δουλέψαμε πάνω στο πρότζεκτ αυτό.»

Κείμενο: Ντιάνα Τσανκόβα (από συνέντευξη της Αντόνια Ποπόβα της ΒΕΡ-Πλόβντιβ)

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: Facebook / Culture Hotspot Milcho Leviev, bnt.bg