Η κρίση με τους παράνομους μετανάστες από την Μέση Ανατολή και την Αφρική οδήγησε σε άλλη μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έθεσε σε δοκιμασία μερικές βασικές κοινές αξίες της κοινότητα.
Στα τέλη Ιουνίου, στην διάρκεια της συνάντησης των Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες έγιναν καυτές συζητήσεις σχετικά με το σχέδιο μετεγκατάστασης προσφύγων, που προτάθηκε από την Κομισιόν. Μετά την επτάωρη συνεδρίαση, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε, ότι οι χώρες μέλη θα δεχτούν περίπου 60 χιλιάδες πρόσφυγες.
Οι Ουγγαρία και η Βουλγαρία, επειδή είναι θιγμένες από έντονη μεταναστευτική πίεση, θα αντιμετωπιστούν ως ειδική περίπτωση, όταν έρθει ο καιρός για τον καθορισμό του αριθμού των προσφύγων. Ένα μήνα αργότερα το Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε, ότι η χώρα μας θα δεχτεί περίπου 500 πρόσφυγες βάσει του σχεδίου μετεγκατάστασης μεταναστών, που βρίσκονται στην Ιταλία και την Ελλάδα. Αυτό το ποσό είναι κατά 33% χαμηλότερο από τον γενικό αριθμό εκείνων, που πρέπει να δεχτούμε. Οι Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία και Δανία έχουν το δικαίωμα να μη συμμετάσχουν στα σχέδια εγκατάστασης των μεταναστών. Παρ' όλα αυτά ορισμένες από τις χώρες αυτές θα δεχτούν μετανάστες, που αφίχθηκαν σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ άλλες θα συμμετάσχουν στο σχέδιο εγκατάστασης προσφύγων, που ήρθαν στην Ιταλία και την Ελλάδα. Η Ουγγαρία είναι το μόνο κράτος της Ευρωπαίκής Ένωσης, που δεν θα δεχτεί ούτε έναν ξένο πολίτη. Η Αυστρία είναι η μόνη, που παρ' όλο που δεν έχει δικαίωμα υποχωρήσεων, δεν θα δεχτεί ούτε ένα ξένο από την Ιταλία και την Ελλάδα, αλλά θα στεγάσει 1.900 άτομα, που προσωρινά βρίσκονται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
"Και βέβαια, οι πρόσφυγες δεν έρχονται μόνο από περιοχές συγκρούσεων, αλλά και από την Αφρική, όπου η ζωή είναι εξαιρετικά δύσκολη", αναφέρει η κοινωνιολόγος Εβελίνα Σλάβκοβα. "Μαζί με το προσφυγικό κύμα, που παρακολουθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχει και κύμα οικονομικών μεταναστών, που ψάχνουν καλύτερη ζωή".
Σ' αυτήν την κατάσταση όλο και περισσότερα κράτη στην Ευρώπη άρχισαν να φτιάχνουν τείχη και φράχτες.
"Αυτή η διαδικασία άρχισε πρώτα στην Ισπανία, η οποία προσπάθησε να σταματήσει το προσφυγικό κύμα από την Αφρική με φράχτη", λέει η κα Σλάβκοβα. "Παρόμοιους φράχτες έχουμε στα ελληνοτουρκικά και τα βουλγαροτουρκικά σύνορα. Όταν λείπει ενιαία στρατηγική για την επίλυση τόσο σοβαρού προβλήματος σε παγκόσμια κλίμακα, κάθε κράτος αποφασίζει μόνο του πώς να αντιδράσει. Αυτό θα γίνει αιτία για μεγάλες διαφωνίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση την επόμενη πολιτική σιαζόν".
Ας στρέψουμε την προσοχή μας προς την περασμένη πολιτική σαιζόν: στις Βρυξέλλες αφιερώθηκε αρκετή ενέργεια για διαφωνίες σχετικά με τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις. Προβάλλεται πλέον και το θέμα για την επανεξέταση της Σύμβασης του Δουβλίνου, δυνάμει της οποίας οι χώρες επιστρέφουν τους πρόσφυγες στο κράτος, απ' όπου για πρώτη φορά μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν δεν τροποποιηθεί αυτή η σύμβαση οι περιθωριακές χώρες σαν την Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιταλία, Ισπανία δύσκολα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα μεταναστευτικά κύματα.
Σύμφωνα με την Εβελίνα Σλάβκοβα στην συζήτηση για την μετανάστευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση προβάλλεται μια βασική αρχή: όχι στο δικό μου το σπίτι. "Η ιδέα, που δημιουργείται, ότι οι πρόσφυγες είναι απειλή για τις εργατικές θέσεις και την ζωή των πολιτών αυξάνει σημαντικά την ένταση κι αυτό δεν είναι αβάσιμο. Έτσι θα οδηγηθούμε στην εμβάθυνση της τάσης στις χώρες μέλη να ακμάζουν τα εθνικιστικά κόμματα. Όλο και πιο φανερό θα γίνει, ότι η προστασία των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες είναι οξύμωρο σχήμα".
Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα
