Çdo pranverë bëhemi dëshmitarë të lindjes magjike të jetës së re, e cila gjithmonë na habit me bukurinë dhe përsosmërinë e saj. Toka mbulohet me gjelbërim, farërat mbijnë, kurse nga qeporet e fjetura duken përsëri gjethet e luleve pranverore. Me këta shembuj natyra e rilindur sikur dëshiron të na tregojë se asgjë në këtë botë nuk vdes plotësisht, por vetëm kalon nga gjendja e qetësisë në etapën e zhvillimit. Jo rastësisht në stinën e rilindjes së natyrës të krishterët kremtojnë festën më të ndritshme – Ngjalljen e Krishtit. Pas vuajtjes dhe vdekjes në kryq, me të cilat lau mëkatet e njerëzimit, Jisu Krishti e mposhti vdekjen për të dhënë shpresë për jetën e përhershme. Kështu ai hapi rrugën e shpëtimit në një botë të re pa vuajtje dhe pa dhimbje. Me besimin në jetën e përhershme të krishterët e pranojnë më lehtësisht vdekjen dhe gjejnë forca për të kapërcyer vdekjen e të afërmve. Nga ana tjetër ideja për jetën pas vdekjes i detyron të bëhen të mirë dhe të përsosin shpirtin e tyre.
Nëpërmjet Ngjalljes së Krishtit çdo besimtar ka shansin të shpëtohet, thotë teologu Nikola Haxhiev dhe shton:
“Që të shpëtohemi është e nevojshme dëshira jonë të pastrohemi nga mëkatet. Shlyerja e mëkateve është një dhuratë e Zotit, nëpërmjet së cilës na jepen frytet e Shpirtit të Shenjtë, por për këtë është e nevojshme prania jonë. Zoti nuk e imponon shpëtimin, por na fton të shpëtohemi. Ne si besimtarë dhe si njerëz që e duan Zotin, bëjmë përpjekje shpirtërore që të lirohemi nga mëkatet tona personale, të cilat i bëjmë ndonjëherë pa dëshiruar në jetën tonë tokësore. Ngjallja e Jisu Krishtit është një provë se ky është fati i çdo qenieje të gjallë. Vdekja është vetëm një etapë e jetës së përhershme njerëzore, sepse njerëzit janë krijuar për të qenë të pavdekshëm. Që me lindjen tonë na jepet një pjesëz e pavdekshmërisë së Zotit, i cili na e dha nga vetvetja që të na bëjë të gjallë. Ne jemi paracaktuar jo për vdekjen, por për ngjalljen pas vdekjes.”
Revolucionari i madh Ljuben Karavellov (1834-1879), shkrimtar dhe publicist i Rilindjes sonë, ka lënë një gjurmë të thellë në letërsinë bullgare si prozator, poet, fejtonist, kritik i letërsisë. Ljuben Karavelllovi ishte dhe udhëheqës i Lëvizjes Çlirimtare..
Statuja e parë prej mermeri e zbuluar më 3 korrik në qytetin antik Heraklea Sinthika është ndoshta e nipit të perandorit romak Oktavian Avgust - Lucij, njoftoi udhëheqësi i gërmimeve, Prof. Ljudmill Vagalinski. “Nuk ka dyshim se statuja është nga..
Në rrugën Sofje - Samokov përballë rrjedhës së lumit Iskër, pranë kthesës së madhe piktoreske midis fshatrave Kokaljane dhe Pasarell pranë Urës së Djallit ndodhet kodra Srednobërdie. Aty lumi Vedena derdhet në lumin Iskër dhe malet Lozen dhe..
Vranësira të dendura
Pjesërisht me re