Shën Mbreti Boris-Mihaill - pagëzori i bullgarëve, ishte një i afërm i Shën Martirit Princ Bojan Bullgar. Ai negocioi me Papaën Nikollaj për pagëzimin, por pranoi besimin e krishterë nga Lindja - Kostandinopoja. Për këtë patriku Fotij i Kostandinopojës dërgoi peshkopë dhe priftërinj në Bullgari.
Boris u pagëzua me të gjithë familjen e tij, duke marrë emrin e perandorit bizantin - Mihaill. Bujarët dhe i gjithë populli u pagëzuan në vitin 865.
Pas vdekjes së vëllezërve të shenjtë Kirill dhe Metodij, nxënësit e tyre gjetën pranim në Bullgari dhe e ndihmuan Mbretit Boris në aktivitetet e tij fetare, arsimore dhe letrare. Mbreti Boris e donte murgjërinë dhe në vitin 889 e vendosi djalin e tij të madh, Vlladimirin, në fron dhe u tërhoq në një manastir. Fisnikët e pakënaqur e nxitën Vlladimirin të bënte një grusht shteti për të rivendosur fenë pagane, por pasi mësoi për këtë, Borisi u kthye në kryeqytetin Pliska dhe shtypi rebelimin. Vlladimiri u rrëzua nga detyra dhe në vend të tij Borisi e vendosi në fron djalin e tij më të vogël, Simeoni.
Boris-Mihaill u kthye në manastir për të vetmuar në kreshmë dhe lutje. U nda nga jeta si murg në vitin 906, më 2 maj.
Si pagëzor, Shën Mbreti Boris u quajt "shenjtor i barabartë me Apostujt".
Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij në ferr për të shpëtuar të drejtët e kyçur atje që vdiqën para veprës së Tij shëlbuese...
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...
Pjesërisht me re
Diell, re, shi, bubullime