Në ditën e pesëdhjetë pas Ngjalljes së Krishtit, kur apostujt u mblodhën së bashku, papritmas nga qielli u dëgjua një zhurmë si ajo e një ere të fuqishme që fryn me shpejtësi, dhe kjo zhurmë mbushi tërë shtëpinë ku ishin të mbledhur apostujt. U shfaqën flak zjarri, të cilat u ndanë dhe u ulën mbi secilin prej tyre. Dhe të gjithë u mbushën me hirin e Frymës së Shenjtë dhe filluan të flisnin në gjuhë të ndryshme, të panjohura për ta deri atëherë, ashtu siç Fryma u jepte atyre të flisnin. Apostulli Pjetër, i frymëzuar nga Fryma e Shenjtë, tha një fjalë të zjarrtë që i preku thellë zemrat e dëgjuesve. Ata pyetën: “Çfarë duhet të bëjmë?” – dhe apostulli Pjetër u përgjigj: “Pendohuni dhe secili prej jush le të pagëzohet në emër të Jezu Krishtit për faljen e mëkateve; dhe ju do të merrni dhuratën e Frymës së Shenjtë.”
Thirrja nuk ishte e kotë—rreth tre mijë njerëz besuan dhe u pagëzuan atë ditë. Kështu u vu fillimi i Kishës së Krishtit dhe Rrëshajët (Pentekosti) u vendos si ditëlindja e saj.
Të nesërmen - Ditën e Shpirtit të Shenjtë, Kisha i bën nderime të veçanta Personit të tretë të Trinisë së Shenjtë - Shpirtit të Shenjtë, Zotit, Jetëdhënësit, i Cili buron nga Ati dhe të Cilin ne e adhurojmë dhe e lavdërojmë së bashku me Atin dhe Birin. Veprimi i Shpirtit të Shenjtë tek apostujt në ditën e Pentekostit shkakton një ndryshim të thellë të brendshëm, i transformon ata dhe i mbush me forcë, mençuri dhe guxim.
Fryma e Shenjtë është “jetëdhënëse”—një parim hyjnor që gjallëron, shenjtëron dhe ndriçon.
Të dyja festat në kalendarin ortodoks këtë vit bien më 8 dhe 9 qershor.
Lexoni më shumë nga koleksioni i Radio Bullgarisë:
Redaktoi: Ekipi i Radio Bullgarisë me ndihmën e Aleksandra Karamihalevës, kryeredaktore e "Gazetës së Kishës"
Përgatiti në shqip dhe publikoi: Svetllana Dimitrova
Foto: Mitropolia e Shenjtë e Sofjes
Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë” ...
Të Mërkurën e Madhe kujtohet një nga ngjarjet e fundit para vuajtjeve shpëtimtare të Birit të Zotit për njerëzimin. Në pendimin e saj të sinqertë, një mëkatare arriti të hynte në shtëpinë ku po qëndronte Krishti dhe, duke dashur të tregonte..
E Marta e Madhe është një ditë për mësime dhe udhëzime morale përfundimtare. Në këtë ditë, priftërinjtë dhe hebrenjtë dëgjojnë fjalët udhëzuese të Birit të Perëndisë në tempull për herë të fundit. Atje, Jezu Krishti jep një shembull se si të jemi..