Megjithatë, arsyeja për të biseduar me Janën është e lidhur me përvojën që ka dhe sfidat që has në punën e saj si mësuese në distancë në Shkollën Bullgare të së Dielës “Kirill dhe Metodij” në Paris. Edhe pse aktualisht ajo jep mësim në gjuhën bullgare dhe histori vetëm atje, deri para disa vitesh arrinte të zhvillonte orë edhe në dy shkolla të tjera:

“Gjatë vitit 2020 isha në një konferencë në qytetin Armagh të Irlandës së Veriut – kujton Jana Todorova në një intervistë për Radio Bullgarinë. – Pas saj u konstatua se nxënësit kishin nevojë të mësonin në formë të largët, ndërsa mësuesit e tyre nuk ishin të përgatitur. Për këtë arsye u bëra mësuese në distancë në shkollën “Ivan Vazov” në qytetin Armagh. Disa muaj më vonë, kolegët nga shkolla e së dielës “Bëllgarçe” (Bullgari) në Napoli gjithashtu kërkuan që t’u “jepja një dorë” dhe kështu, papritur, jepja mësim në tre shkolla të së dielës.”

Përgatitja dhe zhvillimi i orëve mësimore me kaq shumë nxënës të ndryshëm në moshë, të cilët janë midis klasës së 5-të dhe të 12-të, sigurisht që nuk është një detyrë e lehtë. Vështirësi ka si në drejtim të punës me disa prej nxënësve, ashtu edhe të natyrës krejt logjistike, të lidhura me oraret, të cilat në shkollat e ndryshme ku Jana jepte mësim deri së fundmi, janë herë pasdite dhe mbrëmje gjatë javës, herë gjatë të shtunave dhe të dielave. Përveç kësaj:

“Nxënësit janë nga lloje të ndryshme familjesh. Disa janë nga familje tërësisht bullgare, të shpërngulura jashtë vendit për të punuar. Të tjerë janë të lindur jashtë vendit, ndërsa të tretët kanë qenë krejt të vegjël kur kanë lënë Bullgarinë dhe sistemin arsimor. Kështu që këta janë nxënës që kanë kulturë shumë të gjerë dhe të pasur gjuhësore, dhe në të vërtetë, bullgarishtja nuk është gjuha e parë për të gjithë. Tek disa fëmijë ndihet theksi, thekse të vendosura gabimisht në fjalë, por gjëja më e çmuar gjatë takimeve me ta është dëshira e tyre për të mësuar, edhe pse dy orë gjuhë bullgare dhe nga një orë histori dhe gjeografi në javë janë krejtësisht të pamjaftueshme, që gjuha të mbahet gjallë.”

Për këtë arsye, nga pikëpamja pedagogjike, është e përshtatshme që orët të ndahen në dy ditë të javës – një ditë gjatë javës dhe një gjatë fundjavës. Në Francë, në veçanti, një gjë e tillë është e mundur, sepse të mërkurën pasdite shkollat shtetërore nuk kanë mësim, ndërsa koha përdoret për aktivitete jashtëshkollore, sport dhe art.

Jana theksoi se në Shkollën Bullgare të së Dielës “Kirill dhe Metodij” ekziston një problem, i cili është i përbashkët për të gjitha shkollat e së dielës në mbarë botën – nxënësit ndalojnë së frekuentuari orët mësimore për shkak të një vendimi të caktuar të prindërve.

“Dy nga arsyet e tyre janë programi i ngarkuar në shkollat e përgjithshme në vendin përkatës dhe vështirësia për të përballuar një ritëm të tillë. E dyta lidhet me karakterin personal të fëmijës dhe të familjes. Zgjidhja e një problemi të tillë është forma e mësimdhënies në distancë, sepse ndonjëherë udhëtimi i nxënësve deri në shkollën në qytetin përkatës mund të zgjasë më shumë se një orë ose dy. Pikërisht i tillë është shembulli që do t’ju jap. Kam nxënës që marrin pjesë të shtunën në mëngjes nga Australia. Diferenca e orës nuk u pengon – marrin pjesë në mësim, pastaj hanë darkë dhe shkojnë të flenë. Kështu që është çështje krejtësisht personale dhe dëshire për ta mbajtur gjuhën, kulturën, traditën dhe lidhjen me Bullgarinë.”

Sipas Janës, që të zgjidhet problemi me kuadrin e nevojshëm për funksionimin e shkollave të së dielës, është mirë të fillojë punësimi më aktiv i mësuesve në distancë, pavarësisht se në cilin cep të botës ndodhen. E vetmja gjë e domosdoshme është internet i qëndrueshëm, me të cilin lidhja realizohet për sekonda.