Transporti dhe trafiku urban janë dy gjërat të cilat i hasim çdo ditë. I zhytur në mendimet, shpesh nuk shikojmë njerëzit përreth dhe situatat, në të cilat bëhemi dëshmitarë pa dashje. Në se do të dëgjojmë historitë të cilat tregohen pikërisht aty mund të mësojmë diçka të re, ose të shkruajmë ndonjë tregim. Me ekspozitën e vet të debutimit “Për tramvajet ka këngë dhe poema” fotografi Hristo Rahnev dëshiron të na tregojë pikërisht atë, të cilën nuk e vëmë re në përditshmen e tensionuar.
“Mesazhi ka të bëjë me rrugët e njerëzve, njerëz këto të cilët edhe nuk e shikojmë. Sipas meje ka shumë momente interesante, të cilët nuk i vëmë re. Dhe unë bëj provë që t’u rikthej atyre formën dhe rëndësinë. Duhet të shikojmë veten anash – çfarë bëjmë, ku dhe pse udhëtojmë, për çfarë mendojmë.”
Në këngët dhe vjershat, stacionet, bulevardet, sheshet, mjetet transportuese janë simbol i pritjes së përjetshme të më së mirës, të dashurisë, të shpresës.
“Trolejbusi gjithnjë është një sfond dhe sikur mbetet i padukshëm. Sipas meje në trolejbus mund të shikojmë sytë e njerëzve. Në ta mund të zbulojmë dashuri, dhembje. Mund të përpiqmi të zbulojmë çfarë mendon pikërisht ky njeri. E gjithë kjo më intereson dhe u përpoqa, që të provokoj interesin e të tjerëve”, shpjegon fotografi Hristo Rahnev.
Ekspozita përbën kuadro të shumta të veçanta, të cilat janë të ngjitura ashtu që të formojnë një trolejbus të pafundmë.
Sipas autorit, atë që nuk e vëmë re, atë që ndodh përreth por nuk i kushtojmë vëmendje ka shpjegimin e vet. Në shkallë të madhe kjo i detyrohet kohës, në të cilën jetojmë. Dhe sikur shenja e vetme e mospajtimit me realitetin, në të cilin jetojmë mbeten vetëm grafitet mbi muret e godinave dhe protestat e njerëzve, të cilat pushteti shpejt e shpejt e shuan duke premtuar se do të plotësojë kërkesat.
Megjithëqë i ati i tij është dramaturgu dhe gazetar i njohur Elin Rahnev, Hristo Rahnev nuk nisi rrugën e tij. Ai mbaroi Gjimnazin Kombëtar Profesional të Poligrafisë dhe Fotografisë. E pranoj këtë si një gjë normale, sepse të dy ata me të atin janë të preokupuar nga gjëra të ndryshme dhe secili ka jetën dhe rrugën e vet.
Përgatiti në shqip: Svetllana Dimitrova
Shija pikante është një kulturë. Aleksandër Kjurkçiev - Sando, themeluesi i një ferme për speca djegëse pranë Sofjes dhe muzeut të parë për speca djegës në vendin tonë, është i bindur për këtë. Ai organizoi për të dytin vit radhazi festivalin “Chilli..
Qyteti bregdetar Çernomorec shënon festën e tij në Ditën e Shën Nikollës Çudibërësit. Shën Nikolla nderohet si shenjtor mbrojtës i peshkatarëve dhe marinarëve. Çdo vit në këtë datë organizohet një procesion litik me ikonën mrekullibërëse të Shën..
Sheshi i akullit më i madh në Gadishullin Ballkanik “Ice Park” ndodhet në Sofje. Parku i akullit i sapohapur zë një sipërfaqe totale prej 11,000 metrash katrorë, me një fushë akulli prej 4,000 metrash katrorë. Tre sheshe patinazhi të mëdha janë të lidhura..
Prej më shumë se një jave historia e një familje blegtorësh që rritin raca vendase të deleve ka tërhequr vëmendjen e publikut në Bullgari, por edhe të..
Më shumë se 1000 njerëz janë përfshirë në fazën pilot të projektit “Gjenomi i Bullgarisë”, i cili synon të mbledhë dhe analizojë një mostër përfaqësuese të..