“Muzika buron nga zemra dhe pastaj kalon përmes trurit dhe duarve” – këto janë fjalët е violinistit të madh Misha Majskit, i cili pati një koncert në Sofje bashkë me Orkestrën Simfonike të Radios Kombëtare Bullgare. Dirigjenti ishte Aleksandër Zemcov, i njohur për publikun bullgar si një violinist i mrekullueshëm. Ai relativisht shpesh është mysafir në skena bullgare, ndoshta për shkak të faktit se bashkëshortja e tij është bullgare (klarinetistja e shquar Denica Lafçieva). Kjo është shfaqja e parë e Aleksandër Zemcovit si dirigjent tek ne. Një ditë para koncertit muzikantët u takuan me gazetarë në një nga sallat e Radios Kombëtare Bullgare.

“Ishte një çast i rëndësishëm dhe i vështirë në jetën time – tregoi Misha Majski në një intervistë për Radio Bullgarinë. – Nga ana tjetër ishte shumë pozitiv. Unë përpiqem të gjejë të mirën. Jam i bindur se në secilën situatë kjo është e mundshme – siç në anekdotën klasike për pesimistin, optimistin dhe gotën. Jo gjithmonë kam sukses, mirëpo përpiqen ta shoh gotën me ujë gjysmë të mbushur. Në të vërtetë, ishte një moment i rëndë, mirëpo nuk më vjen keq për asgjë. Bile i jam një njëfarë mënyre mirënjohës fatit për këtë se pata mundësi ta përjetoja këtë gjë. Për shkak të kampit të punës nuk mora diplomën time nga Konservatori i Moskës, mirëpo mora diçka më të rëndësishme – përvojë të jetës. Tani çdo vit kthehem në Rusi, nganjëherë edhe më shpesh. Për herë të parë shkova atje në vitin 1995 – pas 23 vjetësh. Sepse për një kohë të gjatë nuk më ftonin, pastaj unë isha shumë i zënë. Mirëpo më pëlqen shumë të luaj atje – publiku është i jashtëzakonshëm, orkestrat dhe sallat janë të shkëlqyeshme. Akoma kur isha student jam takuar me muzikantë bullgarë. Me Stojka Milanovën, për shembull, të cilën e njoh prej aq shumë kohe, atëherë ekzekutuam koncertin për violinë, violonçel dhe orkestër nga Bramsi. Bullgarë, të cilët janë profesionistë të mirë ka kudo në botë. Dhe jo vetëm muzikantë.”

Ja se çfarë tha Aleksandër Zemcov për rrugën e tij të dirigjentit të nisur para pak kohe:

“Kur para meje ndodhen dirigjentë të shquar dua të ndiej se çfarë do të thotë të jem në skenë pa instrument në heshtje dhe kështu të komunikoj me muzikantët. Para 10-11 vjetësh fillova me klasa mjeshtërore, pastaj vazhdova të merrem me dirigjim. Pata një mik, në Angli, i cili ishte student i dirigjentit dhe pedagogut të shquar Ilja Musin. Ai më dha librat e profesorit dhe më shpjegonte gjëra të mësuara me të. Nuk mund të them se qëllimi im ishte që të bëhem detyrimisht dirigjent, u bë kështu në mënyrë natyrore. Tani dal në skenë më një solist i dëgjuar dhe kjo është një përgjegjësi të madhe. Me të jemi prezantuar së bashku, mirëpo si instrumentistë. Misha Majski është një njeri zemërgjerë dhe bujar. Kur është në skenë me një muzikant të tillë orkestra gjithashtu ekzekuton në mënyrë tjetër.”